Legacy i SegWit to dwa obce i nie do końca jasne słowa używane do określenia formatu adresów portfeli Bitcoina.
Jaka jest różnica między Legacy a SegWit? Mimo że temat jest złożony, należy do ważnych zagadnień dla osób, które zdecydowały się wejść w świat kryptowalut. Wcześniej omówiliśmy już, czym jest Bitcoin oraz jak kupować monety i mogłoby się wydawać, że ta wiedza wystarczy, aby zostać pełnoprawnym użytkownikiem kryptowalut, ale…
Oczywiście takie różnice mogą wprowadzać użytkownika w konsternację. Po pierwsze, nie do końca wiadomo, skąd taka różnorodność, a po drugie, pojawia się obawa utraty środków podczas przelewów (jeśli Bitcoiny nie dotrą do adresata). Ogólnie rzecz biorąc, taki lęk jest uzasadniony, lecz „diabeł nie taki straszny, jak go malują”.
W tym artykule przyjrzymy się niuansom, czym jest adres Bitcoina, i pokażemy, że to w gruncie rzeczy całkiem proste!
What is Bitcoin address?
Adres portfela Bitcoin (unikalny identyfikator) to coś w rodzaju numeru Twojego konta kryptowalutowego. Jest potrzebny zarówno do odbierania, jak i do wysyłania Bitcoinów. Aby wykonać przelew (transakcję), użytkownik musi podać adres portfela odbiorcy. Z kolei odbiorca musi przekazać swój adres nadawcy.
Do niedawna nie było problemów ze zrozumieniem różnych typów adresów Bitcoina, ponieważ wszyscy uczestnicy sieci używali tego samego formatu adresu, czyli Legacy. Jednak wraz z rozwojem technologii zmienił się nie tylko sposób zapisu adresów, ale także sposób przetwarzania transakcji między adresami.
Przyjrzyjmy się ważnym aspektom tego zagadnienia…
What is Legacy address?
Adres Legacy (P2PKH — Pay To Public Key Hash) to standardowy format adresu Bitcoina przewidziany pierwotnie w protokole i używany przez większość portfeli oraz usług kryptowalutowych.
Adres ten, zaproponowany przez twórcę Bitcoina Satoshiego Nakamoto, rozpoznasz po cyfrze „1” (prefiks) na początku każdego adresu.
Ten format adresu był i pozostaje najpopularniejszy od uruchomienia sieci Bitcoin.
Mimo powszechnego użycia adresy Legacy mają szereg bezpośrednich i pośrednich wad:
- Wrażliwość na wielkość liter danych wejściowych i niewygoda przy zapisie na papierze;
- Niski priorytet dla górników, ponieważ w każdym bloku mieści się znacznie mniej takich transakcji;
- Obniżona siła kryptograficzna podpisu cyfrowego używanego w Bitcoinie;
- „Mało elastyczne” transakcje.
Kilka szczegółów technicznych! Bitcoin używa algorytmu Base58 do konwersji kluczy publicznych na format czytelny dla człowieka. Jest on podobny do znanego Base64, lecz korzysta ze skróconego alfabetu — pewne znaki nie są używane, aby uniknąć ataków homograficznych.
Dzięki temu w adresach Legacy nigdy nie zobaczymy znaków takich jak 0 (zero), O (wielkie „O”), I (wielkie „I”), l (małe „L”) oraz znaków „+” i „/”.
Wydawałoby się, że wady nie są znaczące, jednak wraz ze wzrostem popularności Bitcoina zaczęły odgrywać kluczową rolę.
Jak wiadomo, opłata transakcyjna jest płacona w satoshi (najmniejszej części Bitcoina), więc gdy wartość monety wzrosła, wzrosły również opłaty. Oczywiście, przy przelewie równowartości 10 000 USD w BTC opłata 5 USD nie wyda się duża, ale przy mikropłatnościach, gdzie opłata stanowi 10% lub więcej kwoty przelewu — to już poważny mankament. Dodaj do tego wolne potwierdzenia i mamy „problem jak z nut”.
What is Segwit address?
Do końca lata 2017 r. zwykli użytkownicy BTC z powodzeniem korzystali z klasycznych adresów Legacy. Jednak 24 sierpnia sieć Bitcoina przeszła soft fork zaproponowany w marcu 2016 r. przez deweloperów P. Wuille’a i G. Maxwella.
Aktualizacja obejmowała aktywację protokołu Segregated Witness oraz nowy format adresu bitcoina — Bech32, czyli adres SegWit (P2WPKH — Pay to Witness Public Key Hash).
Segregated Witness zmniejszył „wagę” transakcji w blokach sieci Bitcoin poprzez usunięcie z nich podpisów i przeniesienie ich do „dodatkowych danych”, przetwarzanych oddzielnie.
Krótki opis technologii: Protokół SegWit oddziela kryptograficzny podpis od samej transakcji i umieszcza go poza głównym łańcuchem bloków. Zwolnioną przestrzeń w głównym bloku wypełniają inne transakcje. Wprowadzenie SegWit zwiększyło przepustowość transakcji, ponieważ w jednym bloku można umieścić ich więcej. Jednocześnie problem wysokich opłat przestał doskwierać w takim stopniu, bo nie trzeba już było płacić „hojniej”, aby górnicy potwierdzili Twoje transakcje w pierwszej kolejności.
Aktualizacja wpłynęła nie tylko na sposób formowania bloków transakcyjnych, ale także na format zapisu kluczy publicznych adresów portfeli Bitcoina.
Adresy SegWit rozpoczynają się od „bc1” i są zapisywane bez rozróżniania wielkości liter, tzn. bc1qnnc… = bc1Qnnc… = BC1QNNC…
Taki format zapisu znacznie uprościł korzystanie z adresów i ułatwił ich zapisywanie. Do głównych zalet adresów SegWit należą:
- Wysoki stopień odporności na błędy;
- Zwiększona przepustowość transakcji;
- Obniżone opłaty — nawet do 50%.
Głównym minusem zaktualizowanego protokołu jest to, że nie wszystkie usługi kryptowalutowe go obsługują, jednak w takim przypadku istnieje rozwiązanie w postaci adresu pośredniego, zwanego Compatible. Wśród znanych portfeli krypto wsparcie SegWit wdrożono m.in. w Trustee Wallet, Trezor, Electrum, Ledger Nano S.
What are multisig (multi-signature) and compatible addresses?
Ten typ adresu pojawił się już w 2012 r., aby przynajmniej częściowo rozwiązać problem drogich transakcji.
Główny naukowiec Bitcoin Foundation G. Andresen zaproponował aktualizację BIP-0016, która usprawniła logikę wykonywania transakcji, pozwalając wysyłać środki nie tylko na adresy, ale także na programowalne klucze (coś podobnego do smart kontraktów w Ethereum).
W wyniku aktualizacji adresy Bitcoina zaczęły się od prefiksu „3”.
Struktura pozostała podobna do adresów Legacy. Często można było spotkać takie adresy Multisignature w „portfelach wielopodpisowych”, gdy jeden adres ma 2 lub 3 klucze prywatne.
Nie będziemy zagłębiać się w techniczną istotę takich adresów, a jedynie dotkniemy ich interakcji z adresami Legacy i SegWit.
Wdrożenie SegWit nie było obsługiwane w starych portfelach, to znaczy nie „widziały” one adresów Bech32 i nie wiedziały, co zrobić z takim „odbiorcą”, więc pośredni format P2SH, czyli Compatible, stał się swoistym mostem w interakcji między różnymi adresami. Specjalny skrypt zaszyfrowany w kluczu do adresu 3xxx pozwala użytkownikom starych portfeli wysyłać środki do nowych portfeli (3xxx), a właścicielom nowych już je wydawać, korzystając z technologii SegWit (czyli opłacać transakcje niższymi prowizjami).
From Legacy to SegWit in Trustee
Po wdrożeniu protokołu SegWit w Trustee Wallet część użytkowników zaczęła zadawać pytania: „Jak to możliwe, że wysłałem pewną kwotę w BTC, a z salda zeszła całość — dlaczego?”.
Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba nieco głębiej wejść w mechanikę działania samego Bitcoina. A więc…
Bitcoin ma dość złożoną wewnętrzną logikę przetwarzania transakcji. W uproszczeniu: gdy chcesz wysłać komuś część swojego salda, z Twojego portfela nie wychodzi „część”, lecz cała kwota, która w ramach jednej transakcji dzieli się na: udział nowego właściciela (to, co mu wysłałeś) oraz resztę zwracaną na Twój adres (to, co zostało po odjęciu opłaty transakcyjnej).
Mówiąc o wsparciu SegWit w Trustee, warto zwrócić uwagę na jedną cechę. Wysyłając środki z adresu Legacy, „reszta” wraca nie na adres Legacy, lecz na SegWit. Dzięki temu przejście ze starego, wolnego i droższego formatu Legacy na szybszy i tańszy SegWit jest dla użytkownika łatwe, wygodne i bezkosztowe — bez konieczności wykonywania osobnej transakcji między własnymi adresami.
Summarize
Świat nie stoi w miejscu — świat kryptowalut tym bardziej; rozwój i ulepszanie protokołów jest nieuniknione.
Powyżej omówiliśmy typy używanych adresów bitcoina i — miejmy nadzieję — wnieśliśmy nieco jasności w zrozumienie, o co w tym wszystkim chodzi. Jeśli nadal masz pytania, z przyjemnością odpowiemy na nie na naszym czacie Telegram. Zespół Trustee Wallet zawsze idzie z duchem czasu — dołącz do nas!
